Vietnam

In de metropool Ho Chi Minh City, het voormalige Saigon, zijn we onze trip door Vietnam gestart. In deze stad wonen 10 miljoenen mensen en er zijn 7 miljoen scooters. Dus je snapt dat dit even flink wennen was na 2 weken op een paradijselijk ongerept eilandje te hebben gezeten. Waar je elke dag meer vissen dan mensen tegenkwam.
Het verkeer is hier dan ook echt gestoord, oversteken is levensgevaarlijk. Alles komt in rijen van 6 breed op je af, zonder af te remmen of te kijken. En de paar verkeerslichten die er zijn, worden totaal genegeerd. Het enige wat ze allemaal doen is continu keihard toeteren voor Jan met de korte achternaam.

In de 2 dagen die we hier waren hebben we een stadswandeling gedaan door het oude Saigon en zijn we naar de Cu Chi tunnels gegaan. Deze ondergrondse tunnels zijn gebruikt tijdens de Vietnamoorlog, hier schuilden en vluchten de mensen in. De tunnels zijn misschien 1m hoog en 70cm breed en mensen verbleven hier soms maanden lang in. Bizar idee! Wij gingen al stuk na 10 minuten gehurkt en gebukt in de benauwde hitte daar onder de grond.

HCMC heeft heel veel rooftopbars waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. En in het donker is het geweldig om die verlichte verkeerschaos vanaf boven te zien. Natuurlijk mochten we hier niet binnen op onze Havaianas slippertjes, maar hier hebben ze een prima oplossing voor. Je krijgt gewoon nette schoenen en sokken. En nee, deze waren niet smerig, ze laten ze bij de stomerij schoonmaken. Geweldige service!

Vanuit HCMC zijn we naar de Mekong Delta in het zuiden gegaan en hebben hier rondgevaren langs de drijvende markten en door smalle kanaaltjes waar het lokale leven zich afspeelt. En dat is redelijk heftig om te zien. Kleine krakkemikkige huisjes aan het smerige bruine rivierwater, waar meer afval indrijft dan waterplanten. En echt je ziet al die mensen zich wassen in het water of tandenpoetsen, kinderen spelen, moeders kleding wassen. Bizar, want het water is zo smerig!

De volgende stop was Phu Quoc eiland, het tropische paradijsje van Vietnam. Zelf hebben wij dit niet zo ervaren. Waarschijnlijk omdat we al veel te verwend zijn met alle eerdere paradijselijke stranden en eilandjes. Maar het zand hier is bruin/rood met daarop veel afval. En het zeewater stinkt serieus. Waarschijnlijk omdat hier niet ver vandaan de Mekong in zee uitmondt. Helaas hadden we ook nog wat regen, dus snel maar weer terug naar het noorden gegaan.

Omdat Vietnam qua oppervlakte smal en lang is, moet je flinke afstanden afleggen om van A naar B te komen. De infrastructuur is niet best en het verkeer is chaotisch, alles gaat over 1 zelfde weg, dus dan doe je over 130 km gerust 4uur. We moesten enorm wennen aan de bussen, want door de grote afstanden, hebben ze hier bijna standaard slaapbussen. 2 hoog 3 rijen met stoelen die plat liggen. Je voeten liggen onder de stoel van diegene die voor je ligt. Op zich prima en gewoon niet teveel nadenken over de hygiëne. Want de dekens en kussens zien er niet zo fris uit en ruiken niet naar bloemetjes.

Dalat was onze laatste bestemming in het zuiden van Vietnam. Dalat is een bergstadje wat diep in de bergen ligt met veel rivieren en watervallen. Hier kun je dan ook allerlei outdooractiviteiten ondernemen; raften, canoying, mountainbiken. Wij vonden 15 graden en regen iets te koud voor deze dingen. Dus hebben we een aantal prachtige watervallen bezocht en het lokale leven in de dorpjes en op boerderijen bekeken.

Van het stadje Hoi An in centraal Vietnam werden we heel blij. Het is zo laidback en sfeervol. Het oude centrum met z’n smalle straatjes, vol met geel geverfde gebouwtjes met houten luiken. Prachtige bomen en bloemen hangen er tegen de muren. En ja, dan al die gekleurde lampionnen die het zo enorm gezellig maken. En de mensen zijn hier enorm vriendelijk. Ook al is het zeer toeristisch, wij hebben hier genoten.
Gelukkig waren wij hier precies voor de typhoon langs kwam en alles onder water zette. Wij hadden zelfs wat dagen zon, dus zelfs nog even naar het strand geweest. Dat was prima, je moet alleen niet naar Vietnam gaan voor stranden, die zijn gewoon niet zo mooi.
Vanuit Hoi An hebben we de oude tempelruines My Son bezocht, erg mooi gelegen in de jungle.
Natuurlijk mochten we een lokale kookcursus niet overslaan. We kunnen nu o.a. zelf loempia’s maken!

En jawel, op de laatste dag in Hoi An, kwam eindelijk het verlossende nieuws. Inez is bevallen van Lotte. Al 2 weken na de komst van Danie zat ik in spanning tot Inez zou bevallen. Want dan zou ik als verrassing naar Nederland vliegen voor 2 dagen. Nu was het dan eindelijk zover. Dus een ticket vanaf Hanoi geregeld. Maar eerst nog wat stops voor we in Hanoi kwamen.

Via de Hai Van bergpas zijn we richting Hue gereden. De Hai Van bergpas kronkelt prachtig door enorme bergen op zo’n 150m hoogte en dan vlak langs de kust. Dus je kunt je wel voorstellen wat voor geweldige vergezichten je dan hebt.
Een korte stop in Hue voor de tempels, helaas in de stromende regen.
En toen door naar Phong Nha NP wat bekend staat om z’n giga grotten. Hier is de grootste grot ter wereld, alleen betaal je hier $3000 voor. Wij hebben de wat kleinere (31 km lang!!) grotten bezocht. En die waren ook echt geweldig mooi om te zien. Als je door het NP reist, lijkt het of je een beetje in de Jurassic Park film zit.

Na Phong Nha NP hebben we het kleine dorpje Tam Coc bezocht. Dit dorpje ligt aan een rivier met daarnaast rijstvelden en omringd door bergen met grotten. Met een lokaal bootje varen was erg leuk. En nog 500 treden omhoog om een prachtig uitzicht te hebben over de hele omgeving.

Hanoi de hoofdstad vonden we leuk. Het is er natuurlijk druk, maar de lokale bedrijvigheid in de straten onder alle groene bomen heeft wel wat. En toen kon ik een vliegtuig pakken naar NL. 48u vliegen en 48u in NL genieten van de liefste en leukste mensen en heerlijk kroelen met de baby’s. Geweldig! Zo trots op mama Sasja en mama Inez en verliefd op Danie en Lotte. Nee nee mensen, het is niet gaan kriebelen bij me ;-) ik ben en blijf gewoon de favoriete suikertante!
Marco is deze dagen naar Cambodja gevlogen om o.a. de tempels van Ankor Wat te bekijken en om wat cultuur en geschiedenis op te snuiven in Phnom Penh.

Toen we allebei terugkwamen in Hanoi hebben we de laatste week in Halong Bay en SaPa doorgebracht.
Halong Bay was even slikken. Het is echt een prachtige omgeving. Een baai met zo’n 2000 rotsen die uit het water rijzen met daar tussen de lokale vissersdorpjes.
Maar er varen hier dus honderden boten (waarvan er geen 1 vol is) met toeristen en totaal niet goed onderhouden. En ja, wij zaten natuurlijk ook op zo’n boot. En dan volg je een strak schema wat de andere duizenden toeristen ook allemaal doen. En het leuke is, de ene toerist heeft $200 betaalt op de boot en de ander $80. Gelukkig hadden wij niet teveel betaald! Maar dan gaan je vingers wel jeuken om het hier allemaal iets beter te organiseren. Zo zonde van zo’n prachtige plek, maar goed...

Onze laatste stop voor Laos was SaPa. Een bergstadje wat in de prachtige bergen ligt met enorm veel rijstterrassen erop. Drie weken per jaar zijn de rijstterrassen hier groen, namelijk eind augustus / begin september. Maar nu was het ook al adembenemend mooi!
Haarspeldbochten kronkelen door de bergen langs een rivier met watervallen die vlak langs de weg naar beneden kletteren. Ook hebben we de lokale markt van Bac Ha bezocht. De vrouwen hier dragen prachtige gekleurde geweven kleding met heel veel details en kraaltjes. Dit is een prachtig kleurrijk geheel. Iets verderop staan de mannen in hun vieze kleding op de slippertjes buffels staan te verkopen tussen de poep.

Vietnam heeft hele mooie plekken, maar is niet echt ons favoriete land in Zuid-Oost Azië (dit is de eerste x dat ik dit zeg na 11 jaar reizen).
Het is moeilijk contact te maken met de mensen. A omdat ze geen Engels spreken, maar B ook totaal geen moeite willen doen en ook niet heel vriendelijk zijn. De mannen zijn erg ongeduldig en schreeuwen veel en duwen je vaak de bus in en uit.
En de hygiëne, oei!
We hebben wat momentjes gehad dat we dachten oh neee help.
Bijvoorbeeld in een minibusje voor 18 personen zitten, maar daar 30 man in stoppen. Chauffeur rijdt als een wilde; toeteren, keihard remmen en gas geven in haarspeldbochten. Hier kunnen de magen van de locals niet tegen, dus spugen ze wat zakjes rond ons vol. Deze zakjes worden gewoon uit het raam op straat gegooid. Naderhand willen ze af en toe nog even rochelen naar buiten. Maar de wind waait de rochel dan weer naar binnen terug, hop zo op Marco’s borst. Jammie! Sowieso rochelen ze graag!

Krap op mensen zitten die ruiken alsof ze in een bad van 100 verse uien hebben gelegen. Je hebt dan nog serieus een momentje dat je denkt, zou deze man misschien in de uien werken. Maar nee je weet en ziet gewoon dat het oud zweet is.

Gelukkig mocht dit de pret niet drukken en hebben we genoten van de natuur en het eten. En ook hebben we aardige locals ontmoet.

Nu op naar Laos 19 uur met de bus!