50 tinten groen in Laos

De afgelopen maanden hoorden we van heel veel mensen dat Laos echt helemaal geweldig is. Dus we keken heel erg uit naar ons korte tripje naar Laos.

Helaas een klein smetje op de busrit er naar toe. De busrit zou 18-19u duren, maar dit werd 28u! Veel mensen denken bij 18u al: jullie zijn knettergek! Maar goed, wij dachten ach 11u is in het donker dan slapen we lekker en de andere 7-8u overleven we wel met een muziekje en wat lezen.

Toen we de bus instapten en zagen dat alle Vietnamezen in hun eentje twee ligstoelen hadden en wij als toeristen allemaal met z’n 2en op 2 stoelen naast elkaar geduwd werden door een chagrijnige Vietnamees waren we al niet al te blij. Denk maar aan Marco’s postuur en dat van mij er nog eens naast en dit dan op Aziatische maten gebaseerde stoelen.
Maar goed, er zat niks anders op dan strak lepeltje lepeltje tegen elkaar aan te liggen. Best gezellig en het viel niet tegen, want de eerste 11u reden we dus in het donker en hebben we beide ‘redelijk’ geslapen.

Maar toen kwam het leukste van de rit.... Vlak voor de grens nog in Vietnam stapten we over in een kleinere zitbus waar we weer letterlijk en figuurlijk door een chago Vietnamees ingepropt werden. Daar zaten we dan met nog wat backpackers, met onze knieën tegen de stoelen geplakt. Maar die gekke bus kwam dus 2,5u later pas in beweging. Heel normaal voor hier, want ja ze wachten net zo lang tot hij vol zit. En dan gaat er nog van alles mee aan spullen op het dak. Op het gemakje passen en meten ze alles op het dak en proberen ze zoveel mogelijk mee te nemen. Kuikens huppen rond in het bagageruim onder in de bus. Wonen ze daar of worden ze ook vervoerd?

Bij de grens om Vietnam uit te gaan kwam een Frans stel met hun elektronische visum het land niet uit! Een ander Frans stel had ook problemen met hun visum. Drie uur later!!!! kwam er 1 van de 2 stelletjes uit het kantoortje, het andere stel moest terug het land in. Hup, de spullen natuurlijk uit de bus laden van hen. Een uur later waren we bij de grens van Laos.
Welk land het tussenliggende stuk was, is ons niet bekend???

Met de Laotiaanse politie kreeg ik ruzie. Ik was natuurlijk al een beetje moe van de nachtbus en geïrriteerd door de vertraging. En zoals de meesten van jullie wel weten, laat ik niet zomaar over me heen lopen en dus nu ook niet als een of andere domme toerist.

Dat deed ik ook al niet in de rij om Vietnam uit te gaan. Dan komen er locals die voorpiepen en geld aan de douaneambtenaar geven. Ik dacht het niet, we zijn allemaal gelijk; wit, geel of zwart, ze wachten maar mooi achter in de rij. Dus ik blokte de doorgang voor die locals en wees naar achterin de rij en met resultaat. De andere backpackers keken met grote ogen naar me en vonden me ‘brave’, ik denk dan jullie zijn laf en geven allemaal maar te snel toe en laten over je heen lopen.

Maar meneer de politie in Laos was dus niet zo blij met me. Ik gaf tegengas en zei dat alle extra fees die we moesten betalen niet officieel waren en dat het grote onzin was. Dat is het ook echt!!!
Hij werd samen met z’n maat erg boos op me en wilden me de toegang tot Laos weigeren. Dat wilden we natuurlijk ook weer niet. Dus toch maar braaf alle onzin fees betaald die rechtstreeks in de zakken kwamen van die corrupte doedelzakken. Serieus he, 1 van de 4 onzinfees was een of andere healthcare fee en daar stond een mannetje die je temperatuur op ging meten! Hilarisch!

De busrit vervolgde in heel veel stops om te eten, te roken, te plassen en dit herhaalde zich keer op keer. En natuurlijk alle spullen die van het dak bij verschillende locaties gedropt moesten worden. Uiteindelijk kwamen we na 28u in Laos aan.

Toen we om 11u ‘s avonds in het hostel werden gedropt door een tuktuk en ons klaar hadden gemaakt om ons bed in te stappen. Komt het meisje van de receptie ons op de kamer halen, staat de tuktuk chauffeur beneden en beweert dat we niet betaald hebben! Toen werden we allebei even flink pissed en gelukkig liep hij met z’n staart tussen z’n benen uiteindelijk weg. Het was nu echt tijd om heel snel onze ogen dicht te doen en geen woord meer uit te wisselen.

Fris en fruitig na een heerlijke nacht begonnen we weer vol frisse moed aan het ontdekken van dit nieuwe land. En wat waren we de eerste dag al blij in het stadje Luang Prabang. Superchille sfeer, lieve, lachende, zwaaiende mensen die je vriendelijk gedag zeggen. Schone straten, zelfs de Mekong rivier is hier schoon :-)
Prachtige goudkleurende tempels met monniken in oranje gewaden. Heerlijk eten in superleuke restaurantjes. Oh wat was dit heerlijk!

Vlakbij Luang Prabang liggen prachtige watervallen. Deze hebben we bezocht en het was echt een waterval als in sprookje. Van het merk Rituals waren ze hier dan ook een fotoshoot aan het maken voor een nieuwe lijn. Erg leuk om te zien hoe dat er allemaal aan toe gaat. In 1 zo’n perfecte foto die wij op de reclame in een flits voorbij zien komen, zit heel veel werk. Ook die modellen hebben het niet al te makkelijk.

We hadden geluk want het regenseizoen liep in Laos ten einde, dus alles was nog zo mooi groen. Door de prachtige groene bergen en jungle zijn we naar het Vang Vieng gereden.

Vang Vieng staat vooral bekend om het tuben. In de rivier tuben zo’n 100 backpackers per dag op een binnenband van een tractor de rivier af en laten zich volgooien met alcohol aan de barretjes aan de rivier. In 2012 heeft de regering de meerderheid van de barretjes gesloten omdat er zoveel dodelijke ongelukken waren in de stromende rivier met drank en drugs. Voor 2012 kwamen er per dag zo’n 600 mensen tuben!!!
Inmiddels zijn er weer een paar barretjes open en wij hebben ons kostelijk vermaakt vanuit onze tube om alle dronken backpackers die van god los gingen. Stiekem zelf ook wel een beetje meegedaan natuurlijk :-p

In Vientiane de hoofdstad was niet heel erg veel te doen, dus heerlijk gegeten in een restaurant van 2 Italiaanse broers (even geen rijst of noodles).

Dus we zijn vanuit daar snel doorgegaan naar 4000 islands. Laos heeft geen kust en dus geen strand. Daarom is het denk ik ook niet zo heel erg toeristisch.
Een goed alternatief hiervoor zijn de 4000 Islands. Superchille eilandjes in de rivier. En ja, hier is de rivier echt schoon. Het lijkt alsof je je op een Caribisch eilandje bevindt, alleen mist de azuurblauwe zee en het witte zand. Verder is alles aanwezig; hangmatten, leuke bungalows, reggae muziek, zonsondergang, cocktails, heerlijke relaxte vibe, houten bootjes, palmbomen en dolfijnen.

Als laatste dag zijn we nog naar het Bolaven plateau, een groot gebied wat op zo’n 1000m hoogte ligt met rivieren, watervallen en lokale dorpjes. Hier hebben we weer hele mooie watervallen bezocht en nog mogen genieten van de mooie mensen van Laos.

Morgen vliegen we naar de Filipijnen, alweer onze laatste bestemming. Time flies when you are having fun. Dus nog even 5 weken optimaal chillen en genieten! Op 30 november komen Emile, Mark en Vincent ons vergezellen :-) daar kijken we ook heel erg naar uit! Wat zijn we toch een geluksvogels!

Dikke knuf & liefs, tot snel!